واقعیت تلخ طراحی مد

این فایل نتیجه صحبت من با یکی از دوستانم بود که به تازگی آموزش طراحی لباس را شروع کرده و از اینکه این موضوع را با خانواده اش به اشتراک گذاشته بود و آنها اورا سرزنش و دلسرد کرده بودند ناراحت بود. در واقع این عادت بیشتر انسان هاست که به محض شروع یک کار فوراً همه را از انجام کاری که میخواهند انجام دهند باخبر میکنند. البته که خود من هم هنوز این عادت را دارم و نمیتونم بگویم که توانسته ام غیر از این باشم ولی هر روز سعی میکنم بیشتر روی این موضوع کار کنم. همانطور که در فایل و در جواب به دوستم گفتم این یک واقعیت تلخ است که تمام کسانی که در اطرافمان داریم و حتی خانواده نمی‌خواهند که شما مسیر علاقه تان را شروع کنید. بیشتر افراد چون مسیر علاقه شأن را پیش نگرفته اند و در کار و مسیر خود موفق نبوده اند راحت ترین و بهترین کار برای آنها پایین کشیدن انرژی و باور و اشتیاق شما نسبت به کاری است که در حال انجام آن هستید. اگر کسی نمی‌تواند در مرتبه و سطح شما باشد راحت ترین کار این است که شما را هم سطح خود کند. که این مثال و الگو را بعید میدانم برای یکبار در زندگیتان ندیده باشید. این است که هرکس را که می‌بینید زخم خورده دوست و خانواده است که آنها بمن توجه نکردند و ... شما زمانیکه آموزش های طراحی لباس را شروع میکنید ناخود آگاه با باور های اشتباهی که از طرف اساتید به شما انتقال داده میشود همراه میشوید مثال زمانیکه در حال آموزش مبانی اولیه طراحی لباس هستید اساتید ایران همیشه و هر جلسه تمام تمرکز شما را با تعریف کردن از موفقیت افراد معروف در این حوضه به مقایسه می‌کشند. و در همان شروع کار ذهن شما را با مقایسه کردن خودتان با دیگران بازی شروع میشود . حالا فکر کنید که بیرون از آموزش وارد خانه یا جمع دوستانتان میشوید و شروع میکنید به توضیح دادن اهداف و برنامه هایی که دارید و نتیجه سرزنش ها و حرف های را می‌شنوید که دلسرد و نامید کننده ست. باید این موضوع را بپذیرید که کسی از روند موفقیت شما خوشحال نمیشود. اگر به این صنعت علاقه دارید تمام تمرکز تان را معطوف بر آموزش دیدن انفرادی یا شرکت در موسسه و.. کنید و هرروز بهتر از دیروز شوید. پیگیر هیچ اخبار و اطلاعات و اشخاصی نباشید که در این صنعت فعالیت کرده یا می‌کنند این موضوعات به روند موفقیت شما کمکی که نمیکند هیچ بدتر از ادامه کار دلسرد میشوید. موضوع دیگری که در فایل هم توضیح داده شد این است که باعث شده من نسبت به نحوه آموزش موسسه های طراحی لباس ناامید باشم این موضوع است که باید در این مسیر استعداد داشته باشید که بتوانید حرفی برای گفتن داشته باشید . در غیر این صورت نباید زمان و عمر خود را هدر دهید. این یعنی اگر من به این موضوع علاقه دارم و فکر میکنم میتوانم موفقیت های خوبی بدست بیاورم ولی هیچ پیش زمینه و تجربه ای راجع به این کار ندارم باید آن را کنار بگذارم چون استعدادی در آن ندارم. باور کنید هنوز تعریف مشخصی از استعداد داشتن را نشنیده و درک درستی از آن نداریم. چطور است که تمام کسانی که شما را از نداشتن استعداد کافی برای انجام کاری آگاه میکنند خودشان هیچ موفقیتی کسب نکرده اند؟ من در طایفه پدری و مادریم میبینم که حتی یک نفر انسان موفق که ارزش آفرین باشد را ندارم ولی تا از برنامه هایی که نتایج خوب آنها به گوششان رسیده من را مورد لطف تمسخر و توهین قرار میدهند؟ باید به این موضوع فکر کنید که اگر شما به طراحی لباس علاقه دارید و کسی قبل از شما آن را تجربه نکرده است دلیل نمیشود که با کسانی مشورت کنید که در طول عمر خود مداد هم بدست نگرفته اند. و واز آنها انتظار داشته باشید که مشوق شما باشند. این غیر ممکن است.  
ودر آخر سعی کنید طراحی لباس یا هر شغلی که به آن علاقه دارید را از منبع خوب و حرفه ای آموزش ببینید و اگر هم نه میتوانید از اساتید شخصی کمک بگیرید و اصول اولیه طراحی را یاد بگیرید و خودتان با تمرین قوی و قوی تر شوید و قدم به قدم راهکارها به ذهنتان الهام میشود. م این موضوع را با همه وجودم تجربه کرده ام. و به خودتان تعهد بدهید در هر کاری تا به نتیجه نرسیده اید در مورد آن با هیچکس مشورت نکنید و هم صحبت نشوید.